In het bos tref ik een gewonde boskever. Ik heb het vermoeden dat degene die voor mij fietste hem geraakt heeft. Ik kan niks voor hem doen zoals hij daar ligt en met een rotgevoel maak ik een foto van hem zodat ik thuis in alle rust contact kan leggen.
Een uur later vertelt hij dat één kant van zijn lichaam het niet meer doet. Het is onbruikbaar.
Ik hoor een diepe zucht en voel in mijn eigen lichaam de onbruikbaarheid van zijn lichaam.
Ik vraag hem: ‘Wat nu?’
‘Ik weet het niet,’ hoor ik, ‘Misschien wordt ik wel opgegeten door een vogel.’
Het is een rustige constatering.
Ik vraag hem of hij wat kan vertellen van zichzelf en krijg als antwoord dat hij momenteel niet optimaal is. ‘Vraag maar een andere kever,’ is zijn advies.
Een uur later vertelt hij dat één kant van zijn lichaam het niet meer doet. Het is onbruikbaar.
Ik hoor een diepe zucht en voel in mijn eigen lichaam de onbruikbaarheid van zijn lichaam.
Ik vraag hem: ‘Wat nu?’
‘Ik weet het niet,’ hoor ik, ‘Misschien wordt ik wel opgegeten door een vogel.’
Het is een rustige constatering.
Ik vraag hem of hij wat kan vertellen van zichzelf en krijg als antwoord dat hij momenteel niet optimaal is. ‘Vraag maar een andere kever,’ is zijn advies.
Daarop volgt weer een diepe zucht.
hallo, ik ben de boskever van de foto.
BeantwoordenVerwijderenHet gaat weer goed met me.
Ik loop nog wel op krukken, maar kan inmiddels zelf weer thee zetten.
Bedankt voor je medeleven.
Groetjes, de gewonde boskever