De gans

De gans laat meteen weten heel lui te zijn en niet veel te doen.
‘Ik dobber wat, ik eet wat, ik maak me niet zo druk. Ik ben niet zo’n drukteschopper als eenden of als al die heen en weer vliegers (hierbij doelt hij op de rondvliegende en –zingende vogels).’
Hij laat me voelen dat het allemaal erg relaxed gaat bij hem.
Het beeld van Gijs Gans komt bij me op en ik vertel hem de vergelijking die ik zie met de dieren van Walt Disney (zie ook De kraai).
‘Ze hebben natuurlijk gekeken naar onze aanleg,’ vertelt hij.
Hij vertelt dat het vliegen tussen de seizoenen druk en zwaar is. Maar: ‘Daarna mogen we weer rustig aan doen.’
De gans geeft me de hele tijd het gevoel van ‘relax, man …’. Iedere keer als ik een vraag probeer te bedenken, hoor ik ‘relax, man …’.
Ik besluit dan ook maar om in zijn energie te kruipen en te voelen hoe hij voelt.
Er gebeurt helemaal niks tot ik een deuntje hoor maar ook dat is teveel en we vallen weer in de relaxte ganzenenergie.
Waarschijnlijk geef ik het beeld van eendenjonkies want ik hoor: ‘Eendenjongen zijn een ramp. Veel te beweeglijk.’
Iedere keer moet ik mijn energieniveau omlaag drukken naar het energieniveau van de gans.
‘Vind je ’t vervelend?’ vraagt hij.
Na even nadenken moet ik toegeven dat het wel past. Vooral niet teveel doen, niet teveel bewegen, niet teveel denken. Kortom: relax, man!
De gans zegt: ‘Kun je nagaan wat een overgang de vliegtochten zijn. Eigenlijk is het niks voor ons luie ganzen. Tijdens het vliegen zitten we in een andere energie, dan hebben we een ander doel. Er is dan niks meer van onze landhouding over.’
Na een poosje zegt hij: ‘Je moet. Of je wilt of niet. Er zijn uitvallers die het niet halen. Eenmaal op land hebben we weer de landhouding en zijn we de tocht vergeten. Tot het weer begint te kriebelen.’
‘En dan?’ vraag ik.
‘Dan is het ook goed. Alles is goed.’
Ik bedank de gans voor het gesprek en hoor: ‘Ja. En relax, man …!’