De hazelworm

Ik vertel de hazelworm dat iemand hem trof en snel een foto probeerde te maken.
‘Ik schrok me rot! Ik hou er niet van me te laten zien. Ik wil onopvallend leven, op mezelf. Soms kruisen onze wegen elkaar en tref ik toch een mens.’
Hij vertelt graag te zonnen en dan moet hij wel tevoorschijn komen.
Ik vraag hem of hij geen last heeft van steentjes en takjes maar hij verzekert me een stevige huid te hebben.
Hij laat een heel laag, diep bewustzijn zien waarin hij normaliter leeft.
‘Kun je wel nagaan dat mensen ons dan verstoren,’ legt hij uit. ‘Ik hou niet van schrik. Dat is veel te veel actie ineens.’
Hij laat me weer het diepe en ook beperkte bewustzijn zien en om eerlijk te zijn benauwt het me nogal. Ik vraag hem dan ook waarom hij hiervoor kiest.
‘Wij zoeken stilte. Verstilling. Je moet alles es proberen. Dan weet je pas wat het is.’
Ik probeer het contact netjes af te sluiten maar hoor een hoop gegrom en gebrom en weet dat hij alweer weggezonken is in de diepte.

Voor wie geïnteresseerd is in meer dan alleen het fysieke leven zoals wij dat kennen: in Animals in Spirit schrijft animal communicator Penelope Smith wat ze geleerd heeft van dieren over wat er zich buiten dit leven allemaal nog afspeelt. Een erg boeiend en verruimend boek!
Nu ik contact heb met zoveel verschillende dieren kan ik me heel goed voorstellen dat het voor het leerproces van een ziel/spirit heel goed is om het leven van een bepaald dier te leiden.
Het maakt wel dat het respect voor alles wat leeft steeds groter wordt en ik ben benieuwd hoe ik deze zomer het vliegen-probleem hier thuis ga aanpakken.

Maar es aan de babbel met een vlieg!