De zwaan bij de boot

Bijna elke dag zie ik een zwaan in z’n eentje zwemmen. Vorige week kwam hij twee keer naar de boot en heb ik hem wat brood gegeven. Hij kwam zo dichtbij dat hij uit mijn hand at.
Vroeger voerden we zwanen nooit omdat we ze niet dicht bij het schip wilden hebben als de kinderen zwommen. Nu doe ik het vaak niet omdat ik denk dat er een evenwicht verstoord wordt.
Ik ben blij dat ik nu met dieren kan communiceren zodat ik kan vragen wat hij er zelf van vindt.
Als ik contact maak, stelt de zwaan zich afwachtend en afstandelijk op.
Hij laat weten het brood een welkome afwisseling te vinden en zegt dat hij van afdwalen houdt. Ik vermoed dat hij dezelfde zwaan is die op zijn buik over het ijs kwam aanschuiven voor brood. En ik vermoed dat hij ergens een nest heeft. Hij laat een plek zien die vanaf de kant niet zichtbaar is.
‘Zeg,’ vraag ik hem, ‘ben ik moe of gaat dit contact moeizaam?’ Ik heb het idee alles eruit te moeten trekken.
‘Ik hoef niet veel met mensen,’ antwoordt hij nu duidelijk. ‘Brood vind ik leuk maar verder hoef ik geen relatie. Wij moeten leven met mensen maar willen geen vrienden worden. Wij houden graag onze eigen area en verdedigen die.’
Hij laat zien dat ze, gezien hun grootte, niet veel ruimte vragen. Ze stellen wel erg prijs op die veilige cirkel waarin ze zich kunnen begeven.
‘Wij zijn wat afstandelijk, op onszelf gericht.’
‘En dat uit de hand eten dan?’ vraag ik.
‘Voor dat (eigen)belang wil ik wel uit de cirkel komen.’
Ik vertel hem dat ik het leuk vind om hem brood te geven maar dat het me toch echt geen goede zaak lijkt om er een gewoonte van te maken. Zeker niet als hij straks met de hele familie aan komt zwemmen. Het lijkt me niet goed dat ze afhankelijk worden van mij. Stel dat ik het vergeet en ze rekenen erop? Daarom stel ik hem voor dat we het af en toe doen en ik laat hem een gebaar zien dat ik ga maken als ik geen brood voor hem heb. Ik ben heel benieuwd of dat gaat werken!
Als we het gesprek afsluiten lijkt hij zich te verontschuldigen: ‘Ik ben niet zo open. Ik heb een beetje een muurtje om me heen.’