Ik heb de aalscholver altijd een prachtige vogel gevonden dus ik ben blij dat ik nu contact kan maken met hem.
Meteen krijg ik iets heel krachtigs door. Kracht en snelheid.
Ineens realiseer ik me pas goed dat een aalscholver een heel bijzondere combinatie is van lucht- en waterdier. De bewondering daarvoor overvalt me en ik moet even de tijd nemen om het op me in te laten werken.
Hij laat me ervaren dat hij heel snel en krachtig is in water en vertelt dat ze in water sneller zijn dan in de lucht.
Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar mensen die wel es met hun hoofd ergens op knallen als ze in het water duiken en de aalscholver verzekert me dat zo’n onbenulligheid hen niet overkomt.
Ik laat hem het beeld zien van een kooi in de dierentuin waar ik een keer een aalscholver zag.
‘Dat is een kwalijke zaak. Een aalscholver moet met kracht door het water sjezen. Het is heel triest, een kooi met een klein bodempje water.’
Hij zegt dat hij niks kan doen voor de broeders die dit overkomt. Hij weet dat een gevangen aalscholver verpietert. En hij weet dat aalscholvers er niet van genieten als ze bekeken worden. Ze zijn solistisch en stellen geen prijs op contact met mensen of andere dieren.
Ik vraag wat ze de hele dag doen.
‘Wij zijn er. Wij genieten van het zijn in het water.’
Ik vertel hem dat er vorige jaren vaak aalscholvers bij ons schip waren maar dit jaar niet meer.
‘Wij zijn liever in een groter gebied dat minder bevolkt is. Er liggen nu meer schepen in de haven.’
Hij zegt dat hij zich misschien wel meer zal laten zien en ik vertel hem dat hij mij daar een groot plezier mee zou doen.
Ik heb echt bewondering voor deze vogels en een keer heb ik toevallig van dichtbij kunnen zien dat ze prachtige ogen hebben.
Het lijkt of er even een glimp van gepaste trots over de aalscholver glijdt. Misschien vindt hij een complimentje stiekem toch wel leuk …
Meteen krijg ik iets heel krachtigs door. Kracht en snelheid.
Ineens realiseer ik me pas goed dat een aalscholver een heel bijzondere combinatie is van lucht- en waterdier. De bewondering daarvoor overvalt me en ik moet even de tijd nemen om het op me in te laten werken.
Hij laat me ervaren dat hij heel snel en krachtig is in water en vertelt dat ze in water sneller zijn dan in de lucht.
Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar mensen die wel es met hun hoofd ergens op knallen als ze in het water duiken en de aalscholver verzekert me dat zo’n onbenulligheid hen niet overkomt.
Ik laat hem het beeld zien van een kooi in de dierentuin waar ik een keer een aalscholver zag.
‘Dat is een kwalijke zaak. Een aalscholver moet met kracht door het water sjezen. Het is heel triest, een kooi met een klein bodempje water.’
Hij zegt dat hij niks kan doen voor de broeders die dit overkomt. Hij weet dat een gevangen aalscholver verpietert. En hij weet dat aalscholvers er niet van genieten als ze bekeken worden. Ze zijn solistisch en stellen geen prijs op contact met mensen of andere dieren.
Ik vraag wat ze de hele dag doen.
‘Wij zijn er. Wij genieten van het zijn in het water.’
Ik vertel hem dat er vorige jaren vaak aalscholvers bij ons schip waren maar dit jaar niet meer.
‘Wij zijn liever in een groter gebied dat minder bevolkt is. Er liggen nu meer schepen in de haven.’
Hij zegt dat hij zich misschien wel meer zal laten zien en ik vertel hem dat hij mij daar een groot plezier mee zou doen.
Ik heb echt bewondering voor deze vogels en een keer heb ik toevallig van dichtbij kunnen zien dat ze prachtige ogen hebben.
Het lijkt of er even een glimp van gepaste trots over de aalscholver glijdt. Misschien vindt hij een complimentje stiekem toch wel leuk …
En wat zag ik een paar uur na dit gesprek?
Juist, een aalscholver!
Hij dook steeds weg richting IJssel, niet richting haven.
Toeval of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten