De buizerd

Het eerste dat ik van de buizerd doorkrijg zijn heel scherpe ogen!
Ik vertel hem dat ik graag met vrije dieren praat en dat middels mijn weblog doorgeef aan andere mensen.
‘Dat is goed,’ hoor ik. ‘Mensen hebben geen kennis, weten niet.’
Ik vind dat ik dat wat moet nuanceren en zeg dat mensen toch ook wel heel veel weten.
‘Ze zijn short minded,’ hoor ik. ‘Het is allemaal vergankelijkheid. Ze stoppen energie in dode dingen.’
Ik vraag hem of dat niet een beetje hard geredeneerd is.
‘Dat is mijn mening. Mensen kunnen beter met hogere dingen bezig zijn. Hoofd omhoog, naar het licht. Als ze konden zien zoals wij, zou hun leven anders zijn.’
Hij vertelt dat zij van een afstand kijken en scherp zicht hebben.
De foto van hem hebben we gemaakt toen hij boven een boerderij vloog en ik vraag hem of hij ons zag.
‘Ik zie alles. Jullie waren geen gevaar. Ik zie verschil tussen een fototoestel en een geweer.’
Hij vertelt dat hij zocht naar muizen bij hooi.
Het verbaast mij dat hij tussen mensen naar eten zoekt.
‘Ik ben zo snel. Mensen kunnen me niks maken.’
Hij laat weten dat er boven in de lucht veel meer overzicht is en dat hij de mensen die ervaring gunt.
Ik krijg het beeld van mensen zwevend in de lucht en hij reageert meteen: ‘Niet echt fysiek, dan wordt het veel te vol!’
Hij is genegen me mee te nemen in de lucht en het ontroert me zoals ik daar met hem mee mag ervaren.
Ik zie nu wat hij ziet: beneden is het zwaar, vast, een dikke substantie.
Hij zegt: ‘Geploeter.’
Vervolgens laat hij weten dat hij behoorlijk los staat van mensen. Hij voelt zich niet verbonden en besteed weinig aandacht aan ze. Hij leeft in de lucht, in die regionen.
Ik vertel hem van de merel die voor mensen zingt en tussen de mensen is.
‘Nee, ik sta veel verder van ze af. Ik moet er niet aan denken!’
Hij vertelt dat buizerds voor het evenwicht in de natuur zorgen. Zieke en zwakke dieren eten ze op zodat de sterke overblijven.
Kennelijk speel ik met de gedachte of dat niet zielig is want hij zegt: ‘Het is niet zielig. Zwakke dieren lijden teveel. Zij kunnen hun lichaam niet gebruiken zoals het bedoeld was. Door mij krijgen ze een herkansing in de circle of life.’
Altijd krijgt een dier het laatste woord en dat neemt de buizerd ook: ‘Kijk niet teveel naar het vergankelijke. Dat is zonde, dan mis je je doel. Het leven is zoveel meer en ruimer dan jullie denken.’