De pauw (2)

De pauw is er uit!
‘Ik ben vrij,’ zegt hij meteen.
Hij geeft een heel ruim gevoel door en ik vraag hem of hij niet meer tobberig is.
‘Nee. Het hek is mijn bescherming. Daarbinnen ben ik vrij. Ik ben geen vechtdier, ik ben een makkelijke prooi voor opjagende honden en mensen die te dichtbij komen. Ik zou buiten het hek niet vrij zijn. Hier heb ik rust en kan ik doen wat ik wil.’
Ik zeg hem dat ik blij ben dat hij tot die conclusie is gekomen omdat ik er een beetje mee zat dat ik hem misschien in de problemen had gebracht.
‘Nee, het is goed om te denken.’
‘Ik denk dat de meeste mensen denken dat pauwen niet kunnen denken.’
‘Natuurlijk kan ik mijn situatie bezien,’ antwoordt hij.
Ik vertel hem dat hij een prachtige vogel is en hij laat weten zich graag te laten zien. Hij vindt het leuk zich groot en mooi te maken en geniet er zelf ook van. Showen en extra draaien horen daarbij.
Ondanks de uitbundigheid van zijn staartveren komt hij verder statig en ingetogen over.
Ik vertel hem dat wij de uitdrukking ‘zo trots als een pauw’ hebben.
Zo ligt het volgens hem niet.
‘Wij genieten. En wij zijn gelijkwaardig. Het konijn bijvoorbeeld schiet graag weg in holen maar wij zijn niet meer dan hem.’
Ik weet meteen wat hij bedoelt als hij zegt dat het niet om trots gaat in dit geval. Een kat liet me een keer trots ervaren zoals trots bedoeld is: in al zijn bescheidenheid. Het ging over hoe zij haar leven geleefd had. Een pauw is zoals hij is en dat feit op zich is geen reden voor trots.
Ik zeg hem dat er mensen zijn die vinden dat pauwen schreeuwen. Hij legt uit dat het een uitingsvorm is en dat het niet om domineren of iets dergelijks gaat. Hij ziet dan ook niet wat voor probleem mensen ermee kunnen hebben.
De algehele indruk die ik heb van de pauw is ingetogenheid en beschaafdheid. Echt een heer.
Ik vraag hem wat hij van dit contact vond.
‘Het was een goed contact. Ik heb via een mens wat over mezelf geleerd.’