De griekse schildpad

Met de schildpad maak ik een heel valse start.
Ik had in mijn hoofd dat het om een zeeschildpad ging en zo benaderde ik hem ook. Ik kreeg antwoorden die ik niet begreep en viel ook nog es in slaap. Allemaal helemaal fout, dus maar weer overnieuw beginnen een paar uur later.
Ik vertel de schildpad van mijn foute aanname en hoor: ‘Tja, met vooroordelen kom je er niet. Sta je nu open?’
Ondanks mijn schaamte naar het dier gaan we het contact aan.
De schildpad zegt overal heen te lopen. ‘Ik ga waarheen ik wil. Als ik niet meer wil, rust ik uit.’
Hij heeft een leuk, no-nonsense air over zich.
Hij vertelt dat hij er een hekel aan heeft als hij opgetild wordt. Hij houdt er niet van ondersteboven gehouden en bekeken te worden. Met een beetje pech wordt hij dan ook nog es ergens anders neergezet.
‘Bemoei je niet met me, denk ik dan,’ zegt hij. ‘Ik ben niet weerbaar, ik kan me niet verdedigen. Mensen kunnen me zo oppakken maar dat wil ik niet.’
‘Ook niet als iemand het met goede bedoelingen doet?’ vraag ik hem.
‘Goede bedoelingen? Wat is dat? Ik wil niet op m’n kop getild worden. Ik doe dat ook niet bij mensen.’
Ik zeg hem dat het kan dat mensen hem willen observeren en bekijken. De schildpad is ervan overtuigd dat dat het beste kan als hij vrij is in wat hij doet.
Hij zegt dat schildpadden van kleins af alles zelf moeten doen. Ze hebben geen zorgende ouders.
Ik mag even met hem meelopen in zijn schild. Het voelt log en we gaan langzaam vooruit.
‘Maar wij gaan wel door! Is ’t niet nu, dan is het later,’ merkt hij vrolijk op.
Hij vertelt dat hij van eten houdt en dat hij zo weer thuis is als hij wil. Hierbij doelt hij op zich terugtrekken in zijn schild. ‘Thuis is waar ik ben,’ zegt hij jolig.
Hij laat weten dat het schild prima is om in te wonen. Wat in het schild zit, is hun geheim. Dat zien buitenstaanders niet.
Het schild houdt de weersomstandigheden tegen zodat ze hun eigen temperatuur houden.
Tijdens het valse-start-gesprek had hij het erover dat hij reizen door eeuwen maakt en ik vraag wat hij daarmee bedoelde.
‘Wij zijn er al heel lang en wij blijven heel lang. Door onze langzame kracht blijven we bestaan.’
Hij laat weten dat hun basishouding rustig aan doen is. Ze laten zich niet gek maken.
‘Met rust en kalmte kom je er ook!’ zijn zijn laatste woorden.
De schildpad laat een vermakelijke indruk op me achter. Een dier met rustige, droge humor.

Voor de foto van de schildpad, zie: http://devliegendeschildpad.blogspot.com/2009/05/schildpad.html
Compleet met schildpaddenhumor en -wijsheid.