dinsdag 19 mei 2009

De teek

Vanochtend zagen we dat een van de katten een teek op zijn kop had.
Waarom niet eens proberen te babbelen met een teek, dacht ik meteen. Tenslotte is alles energie en bewustzijn. Het is alleen zaak op elkaar afgestemd te raken.
Dus de teek werd netjes in een kopje bewaard en op een veilige plek gezet tot ik tijd had.
Het is eigenlijk een beetje een bizar contact geworden.
Enerzijds liet hij tijdens het hele gesprek een heel laag bewustzijn zien.
Anderzijds kreeg ik daar tussendoor een paar heldere uitspraken.
Ten eerste verwijt hij me dat ik hem verstoord heb. Zoals hij dat zegt, kan ik hem niet anders interpreteren dan ‘een kittig diertje’.
Hij laat weten dat ze als groep te benaderen zijn maar hij zal het woord nemen.
Hun leven bestaat uit eten, laten vallen, eten, laten vallen.
Uiteraard probeer ik achter wat meer dingen te komen en ik hoor: ‘Wat vraag jij toch veel!’
Dan vertel ik hem maar hoe mensen tegen teken aankijken in verband met de ziektes die ze overbrengen.
‘Om te lachen dat wij gevreesd zijn! Wat kunnen wij nou? Onze kaken ergens inboren. That’s it. Wij zijn behoorlijk hulpeloos.’
Ik vertel hem dat we hem vanochtend uit de kat gehaald hebben (wat overigens helemaal niet makkelijk ging en hij niet leuk vond, hoor ik van hem) en hij vertelt dat het gelukzaligheid is om in zo’n kat te zitten.
‘Langzaam volzuigen, kogeltje rond worden tot het tijd is om los te laten.’
Op mijn vraag wat hij verder doet laat hij weten dat ze het liefst in de buurt van een dier blijven. Dat is het makkelijkst.
Ik probeer nog meer te weten te komen maar stuit steeds op het lage bewustzijn.
Ineens hoor ik: ‘Jij stelt veel te veel vragen!’
Ik breng het beestje maar naar buiten en zet hem op een blaadje. Ik hoop niet dat hij weer een van onze dieren uitkiest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten