De ekster

Ik vraag de ekster of hij wijsheden met mij te delen heeft en wordt ontvangen met gelach: ‘Haha, ik wijsheid?’
Ik vertel hem dat hij er mooier uitziet dan een kraai met zijn witte en blauwe kleuren.
‘Je laat je verleiden door uiterlijk!’ is zijn vermakelijke reactie. ‘Denk je dat wij beter zijn dan kraaien en kauwen? Haha.’
Hij vertelt dat ze inderdaad mensen graag verleiden met hun mooie uiterlijk maar dat ze ook graag wat rottigheid uithalen.
Ze zijn baldadig en er zit iets pesterigs in ze, vertelt hij.
‘Wij zijn ordeverstoorders en hebben daar veel plezier in. Wij zijn niet zo subtiel als merels en kleinere vogels.’
‘Zit er kwaad in jullie?’ vraag ik. Dat kan ik me bijna niet voorstellen en het zou mijn beeld van dieren teleurstellen.
‘Nee, geen kwaad. Maar wij verstoren graag rust. Wij doen dat wat subtieler dan kraaien. Wij zijn een beetje de lomperiken, als je het zou vergelijken met mensen. Wij brengen leven in de brouwerij. Het moet niet te bezadigd worden.’
De hele tijd door laat hij me een zeer goed humeur zien en dat vertel ik hem ook.
Hij antwoordt vrolijk: ‘Wij houden evenwicht. Zorgen dat het niet te gezapig wordt!’
Ik sluit het gesprek af en vraag of hij nog wat te zeggen heeft (ik durf het woord wijsheid niet te gebruiken).
Hij heeft wel een tip: ‘Moet je ook es doen: beetje etteren, beetje prikken en dan kijken wat er in je omgeving gebeurt!’