Het konijn

Iemand stuurde deze foto en ik vraag de twee konijnen wie er zin heeft in een gesprekje.
‘Ja, ik!’ haakt een vrouwtje meteen in.
Ik vraag haar of ze iets kan laten zien van haar leven en ze geeft beelden door van rennende, buitelende, spelende konijnen.
Daarbij laat ze me de sensatie voelen van het genieten van het konijnenlichaam met al zijn mogelijkheden.
Ze laat zien dat ze snel wegschieten en elkaar zoeken.
Ik vraag haar of het gevoel van vreugde dat ze me geeft klopt.
‘Ja, wij hebben veel plezier!’
Omdat ze bij een paadje zitten vraag ik of ze niet bang zijn voor mensen.
‘Nee, er lopen er zoveel. Je moet zorgen uit de buurt te blijven en sneller te zijn.’
‘Honden,’ vervolgt ze, ‘dat wordt serieus. Ze gaan als een gek achter ons aan. Helemaal buiten proporties. Het is om ons op te jagen, te hebben, niet om te eten. Dus zinloos. Je hart gaat dan tekeer en je moet rennen voor je leven. Door de paniek ren je niet altijd naar je hol. Dan moet je andere beschutting zoeken.’
‘Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten vinden dat honden aan de lijn moeten,’ zeg ik.
‘Voor ons is dat beter.’ Meteen daarop laat ze zien hoe ze dan een hond gaan uitdagen. ‘Maar dan moet je wel oppassen dat zo’n hond niet losschiet! Gefrustreerde huisdieren … weten niet meer wanneer wel en niet te jagen. Ze zijn een beetje dom.’
Het is even stil en dan vertelt ze dat een vos veel slimmer is. ‘Die is bewust op ons uit. Verspilt er minder energie aan en het heeft meer effect.’
Het konijn zegt het leuk te vinden es met een mens te praten.
‘We zien wel mensen en ze kijken ook naar ons, maar ze communiceren niet.’
Ik zeg haar dat ik haar een heel speels, vrolijk konijn vind.
‘Het leven is toch een feest??’ antwoordt ze.
Ze springt weg en roept nog: ‘Zeg de mensen es dat ze tegen ons moeten praten! Ze lopen zo saai door het bos. Het bos is geen straf!’
Ik roep haar na dat een mens geen konijn is en ze laat me achter met het gevoel lekker door het bos te rollen.
Je zou bijna konijn willen zijn!