Kleine beschouwing (1)

Misschien wordt het na ruim zestig vrije dieren gesproken te hebben tijd voor een kleine beschouwing en wat uitleg.
Want waar ben ik mee bezig? En moet je dit als lezer allemaal geloven?
Die laatste vraag kun je alleen zelf beantwoorden. Op de eerste vraag kan ik wel antwoorden.
Omdat ik over diercommunicatie wilde schrijven ben ik de cursus gaan doen om het zelf te leren en te ervaren. Na veel scepsis en interne worstelingen is er bij mij ineens een hendel om gegaan (en geen knop, zoals bij de meesten). Ik zie mezelf als een laatbloeier die zich tijden heeft verzet tegen ‘dit soort zaken’ en zich nu ten volle stort in deze heel nieuwe, ruime wereld waarin de kennis voor het oprapen ligt. Het zijn regionen waarin ik me thuis voel.
Van de huisdieren ben ik overgegaan naar de vrije dieren. Dit naar aanleiding van een experimentele vriendin die een foto van een kikker opstuurde. Als je met een kikker kunt communiceren, kan dat ook met andere dieren. En zo komt van het een het ander en ineens babbel je elke morgen met een ander dier.
Ik merk dat dieren veel kennis bezitten die mensen zijn kwijtgeraakt. En ik voel me enorm gesteund door het boek Job (zie hiernaast: Over mij). Wat hebben we met heel het christendom toch veel kapotgemaakt en wat zijn we veel kwijtgeraakt! Nu we het weer terughalen, worden we voor gek verklaard door veel mensen.
Ik heb een groot verschil gemerkt tussen de vrije dieren en de huisdieren.
Huisdieren zijn zwaarder, zij hebben meer energie van mensen overgenomen. Zij zijn er om mensen te ondersteunen en zij voeren die taak heel serieus en met heel veel zorg en liefde uit. Omgekeerd leren huisdieren ook weer dingen van mensen. De huisdieren hebben mij alle mogelijke emoties die mens en dier kunnen hebben in alle heftigheid en puurheid weer laten ervaren. Zij hebben me meegenomen uit mijn eigen vertrouwde wereld in de wereld van hun uiteenlopende emoties. Je voelt dat je leeft na een intens gesprek!
Vrije dieren zijn voorlopers. Sommigen zijn op hun heel eigen manier met mensen bezig, anderen vermijden mensen. Om vrije dieren moet ik altijd lachen. Ze bezorgen me altijd een goed humeur. Hun zienswijze vind ik vaak erg grappig en ik denk er tussen de bedrijven door over na. Mijn humeur is enorm gestegen door de vrije dieren (en zo slecht was mijn humeur doorgaans niet, hoor). Ik neem een stukje vrijheid en ‘het gaat zoals het gaat en dat is goed’ van ze mee.
En ik geniet als zij me vol trots hun lichamelijkheid kunnen laten ervaren. Er vanuit gaande dat we allemaal spirit zijn en regelmatig (of af en toe) in een lichaam kruipen, kan ik me hun plezier in een lichaam heel goed voorstellen. Ik heb nog geen van hen horen mopperen over hun uiterlijk en hun lichamelijke mogelijkheden!