Er komt een verzoek binnen van iemand: een eekhoorn uit Schotland. De foto is anderhalf jaar geleden genomen en ik krijg geen verdere informatie.
Als ik contact leg met de eekhoorn, laat hij me meteen een ziek lijf zien.
Hij is doodgegaan maar dat is geen reden om geen contact met hem te krijgen. Hij wil me wel te woord staan.
De eekhoorn vertelt dat hij zich heeft laten voeren door mensen. Het was luiigheid van hem: eten aanpakken en wegwezen.
Hij moest van binnen lachen als het weer lukte om op deze manier eten te bemachtigen.
Hij ging ook rond huizen zoeken en rond vuilnisbakken.
‘Het nieuwe eten was lekker. Zoet. Maar het is niet goed voor de buik.’
De eekhoorn werd ziek en is doodgegaan.
Hij zegt nog even te blijven waar hij nu is. ‘Ik heb geen haast. Ik blijf nog even rusten.’
Met deze informatie ga ik terug naar degene die het verzoek heeft ingediend.
Ze vertelt dat de eekhoorn bij een kasteel was waar veel bezoekers kwamen. Ze kan zich goed voorstellen dat er veel etensresten te vinden waren.
Voor degene die geïnteresseerd is in een boek over overleden dieren:
Animals and the Afterlife van Kim Sheridan (ISBN 13: 978 1 4019 0889 8).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten