De Braziliaanse zwerfspin

Er is een Braziliaanse zwerfspin die de overtocht naar Nederland heeft overleefd, iets dat bijna nooit voorkomt gezien de gassen die ze gebruiken voor de bananen.
De spin is naar de dierentuin in Tilburg gebracht en iemand dacht dat het interessant zou zijn contact te zoeken met het diertje.
Meteen krijg ik een zwaar, brommerig gevoel door.
Er wordt me gevraagd wat ik wil. Ik leg haar uit (ze schijnt een vrouwtje te zijn die een nest heeft gemaakt waaruit vele spinnen geboren zijn) wat er allemaal gaande is rond haar.
Ze moppert en bromt: ‘Ik ben nu dus verder weg dan dat ik had kunnen lopen.’
‘Ja, je bent vervoerd.’
‘Dus ik hoor hier niet?’
‘Nee.’
‘Laten ze me terugbrengen.’
‘Je bent in een dierentuin.’ Ik geef haar het beeld van een dierentuin en de mensen.
‘Ik wil met rust gelaten worden. Ik ben geen publieksfiguur.’
Als ik nogmaals het beeld geef van mensen die haar bekijken, hoor ik: ‘Dat hoeft van mij niet.’
Ik vertel haar van de jongen en ze reageert: ‘Als we hier niet horen, wat doen we dan hier?’
Ik vraag haar of ze weet dat ze als zeer giftig voor mensen ervaren wordt.
‘Ik wil met rust gelaten worden. Ik zoek de aanval niet op. Bij dreiging grijp ik vast. Vasthouden en spuiten.’
‘Wat levert dat je op?’ vraag ik.
‘Verslapping van de vijand. Als hij slap wordt, heb ik gewonnen.’
Het is even stil.
‘Er zijn teveel toestanden rond mij. Breng me maar terug. Ik wil rust.’
Ik vertel haar dat ik niet bij machte ben om dat te doen.
‘Dus dit was een zinloos gesprek.’
Haar aandacht verslapt en ik neem ook even de tijd.
Dan ineens hoor ik luid en duidelijk: ‘Ik wil geen poespas. Ik verstop me het liefst.’

(Ik heb me onvoldoende gerealiseerd dat deze spin inmiddels geen vrije spin meer is maar een gevangen spin. Het is eigenlijk niet mijn bedoeling met zo'n dier te communiceren omdat ik niks aan een situatie kan veranderen als een dier daarom vraagt.)