dinsdag 11 augustus 2009

De andere zwarte beer

De tweede zwarte beer die de mensen in Canada gefotografeerd hebben, is in eerste instantie meer teruggetrokken.
Ik vertel hem (alhoewel ik het gevoel heb dat het een zij is maar daar heb ik niet naar geïnformeerd) dat de mensen hem vanuit de auto hebben gefotografeerd.
‘Ik denk dat mensen het leuk vinden om ons te zien. Ik vind het niet erg maar weet niet wat ze willen. Daarom ben ik voorzichtig.’
Deze beer laat een opgeruimd karakter zien en ik krijg de hele tijd iets swingends door. En ik hoor melodietjes in m’n hoofd.
Ik vraag me af of het van mezelf is of van de beer en vraag naar de bewegingen, het ritme en de soort beat die ik doorkrijg.
‘Waarom zou muziek alleen voorbehouden zijn aan mensen?’ is zijn reactie.
Sinds ik met dieren communiceer verbaas ik me nergens meer over dus waarom zou het inderdaad niet kunnen dat dit dier gevoelig is voor ritme en zijn eigen geluiden creëert of van geluiden geniet?
Het komt allemaal uitermate relaxed bij me over.
‘Ik leef op het moment,’ vertelt de beer. ‘Als ik zin heb in liggen, lig ik. Als ik zin heb om mijn poten te strekken, dan doe ik dat. Natuurlijk loop ik veel om voedsel te zoeken maar het liefst lig ik en kijk ik om me heen.’
Er is verder niet veel meer te vertellen en het dier verdwijnt swingend uit mijn beeld.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten