De jonge orka

Natuurlijk ben ik heel nieuwsgierig naar de jonge orka die momenteel in het Dolfinarium wordt opgevangen en ik besluit contact met haar te vragen.
Meteen wordt me duidelijk dat ik met een wijs dier te maken heb, een oude ziel.
Ik vraag haar wat er is gebeurd en waarom zij hier is. ‘Ik heb me losgemaakt van de groep. Ik heb een taak te doen,’ is haar antwoord. Ze voegt eraan toe dat haar moeder ervan wist en haar weliswaar met pijn heeft laten gaan maar dat het goed is zo.
Natuurlijk wil ik graag weten wat de taak is die zij op zich genomen heeft.
‘Er zijn nu heel veel mensen rondom mij. Die zullen moeten samenwerken om mij in leven te houden. Ze hebben elkaar nodig om dit voor elkaar te krijgen. Ik heb me vrijgemaakt om de mensen deze kans te geven.’
Dit antwoord ontroert me en ik vraag: ‘Waarom zou je dit doen?’
‘Om de mensheid te helpen de wereld een stukje hoger te tillen. Als ze dit samen voor elkaar krijgen, geeft dat een enorme samenwerkingsboost. Als de samenwerking hapert en ik sterf, dan is het een gemiste kans geweest.’
Ze voegt eraan toe dat iedereen deze informatie mag weten. Het is geen geheim.
‘Ik zal mijn weg in de oceaan weer vinden. Ik ben innerlijk sterk en voeg me weer bij de groep als het kan. Maar het is aan de mensen of ik daar kom.’
Het komt af en toe voor dat ik zo’n groot, wijs dier tref dat ik de neiging krijg een buiging te maken. Bij dit dier is dat ook zo. Er hangt een wijze stilte om haar heen. De zet is aan de mensen.
Als ik afscheid van haar wil nemen, zegt ze heel eenvoudig: ‘Dat hoeft niet. De lijn blijft.’