Muizen teisteren Tweede Kamer

"Muizen teisteren Tweede Kamer" kopte de Stentor gisteren op pagina 3. Een enkele keutel in de hoek van de keuken zorgde ervoor dat deze geen certificaat kreeg afgelopen november. De keuken voldeed niet aan de kwaliteitseisen.
Voor mij een leuke aanleiding om de muizen aldaar eens te spreken. Ik vertel de diertjes van het krantenartikel en hoor: “Wij wonen hier. Zij niet.”
Eigenlijk zijn we hiermee al uitgepraat want ze hebben groot gelijk, vind ik.
Maar nu ik ze toch ‘aan de lijn’ heb, babbelen we wat door. Ik vertel dat ze in het gebouw van de Tweede Kamer wonen.
“Het maakt ons niet uit waar we zijn.”
“Vanuit dat gebouw wordt het land aangestuurd,” ga ik nog even door.
“Dat maakt ons niet uit,” hoor ik weer.
“Hier zit ook de Partij voor de Dieren. Die komen voor de dieren op.”
“Laat ze eten neerleggen!” wordt er enthousiast geroepen.
In beeld geef ik door dat dat waarschijnlijk te ver gaat en dat de PvdD dat vast niet zal doen. ‘Wat heb je dan aan zo’n partij?’ hoor ik teleurgesteld mompelen.
We laten de politiek maar en gaan over tot belangrijker zaken: de lokdoosjes en muizenvallen. De laatste schijnen nieuw te zijn en ik waarschuw de muizen voor beiden terwijl ik in beeld de werking ervan uitleg.
Er werd geopperd, volgens de krant, om een kater in te zetten in het gebouw. Dat vinden de muizen een goed idee. Het is een veel eerlijker strijd dan vallen en gif. Die getuigen van onvermogen van de mens terwijl een kat een appel doet op het reactievermogen van muizen. Katten inzetten is de enige natuurlijke manier, aldus de muizen.
Zoals altijd word ik heel vrolijk van deze dieren. Hun levenslust en plezier is een genot om even bij te vertoeven.
Het is duidelijk dat de mensen overdag geen gevaar zijn voor muizen. “Ook de schoonmakers niet?” vraag ik en ik laat hen schoonmaakkarren zien en mensen die schoonmaken.
Nu worden de muizen alert: “Die zijn niet te vertrouwen… die vertellen alles door!”
In tegenstelling tot de werkende mensen aan de tafels, zijn de mensen die schoonmaken met hun aandacht gericht op muizen. Dat soort mensen moeten dus vermeden worden, weten de muizen!


In het boek "In de Stilte hoor je alles - Piek Stor in gesprek met dieren" is in hoofdstuk 5 meer te lezen over Ongevraagde huisdieren.
Boeken kunnen besteld worden door een mail met naam en adres te sturen naar:
happy.view@xs4all.nl en het bedrag (€25,- + €3,- p&p) over te maken naar
giro 8029936 tnv Happy View te Utrecht

Filmpje: In gesprek met koeien

Als je op deze link klikt, kom je op Petra's blog waar het filmpje met de koeien te zien is.

Samen met deze twee uitspraken van dieren op de boekpresentatie is dit mijn nieuwjaarswens voor iedereen.

Boekpresentatie

21 december in Zenne, Rotterdam.

Interview Radio Rijnmond - Petra

21 december is de boekpresentatie in restaurant Zenne in Rotterdam.

"Rotterdammers vinden dit onderwerp gek", aldus de radioman die Petra interviewde.

Des te leuker dat ze 11 minuten besteedden aan het onderwerp:

http://youtu.be/fr9dWZkpcYk

Boekpresentatie in Rotterdam

Woensdag 21 december om 19.00 uur is er een boekpresentatie in Rotterdam. Feest!!
Wie het leuk vindt om te komen is van harte welkom in restaurant Zenne: www.zenne.nl.
Wel graag van te voren opgeven of je komt ivm de culinaire verrassingen... Opgeven kan bij Happy View: happy.view@xs4all.nl

Boek: In de Stilte hoor je alles

Het boek "In de Stilte hoor je alles" is te bestellen!
Dikke kaft, gebonden, meer dan 80 foto's, mooie opbouw in hoofdstukken.
We zijn er hartstikke blij mee! Een boek schrijven is een heel proces.
Naar mijn idee was het maanden geleden al klaar, maar steeds weer moest het door een nieuwe ronde waardoor het steeds mooier werd.

Voor wie het wil bestellen: graag even een mail sturen naar happy.view@xs4all.nl (Petra Maartense) met je naam en adres.
Dan €25,- + €3,- p&p overmaken op 8029936 tnv happy View in Utrecht en vanaf de 20ste wordt het dan naar je opgestuurd.
Zegt het voort!

De baviaan

Voor de baviaan telt de groep. De groep is het middelpunt van het bestaan.
‘Wij houden de groep bij elkaar. Een baviaan alleen sterft.’ Ik hoor drie keer achter elkaar: de groep, de groep, de groep.
Nou, dat is duidelijk. Ik zeg dat mensen meer individuen zijn.
‘Mensen kunnen samen iets doen,’ zegt deze baviaan en hij laat blijken dat hij mensen geobserveerd heeft, ‘Maar mensen hebben niet onze groepsgeest. Wij zijn een geheel. Mensen zijn losse stukjes. Er zijn al snel botsende belangen tussen mensen. Wij zijn een eenheid. Daarin hebben we geen keus. Er is ook geen overleg. Ieder kent z’n plaats en weet z’n kracht.’
Hij geeft door dat de onderlinge contacten niet fijngevoelig gaan. Ben je minder sterk? Dan weet je je plaats.
‘Je verwerft je een plek in de groep en in de loop der tijd kun je op een hogere plek komen.’
De baviaan overdenkt alles nog eens en komt tot de conclusie: ‘Je wordt als groep mensen nooit zo sterk als een groep bavianen door al die ‘luchtgaten’ die jullie tussen elkaar hebben.’
‘Misschien willen we dat wel niet,’ antwoord ik, stiekem blij zijnd met onze individualiteit.
‘Dan word je nooit een baviaan.’