De jakhals

De jakhals laat een grote oplettendheid zien.
Ik vertel dat iemand me eens vroeg of een dier weet wat voor dier hij is. Ik had beloofd dat bij gelegenheid een dier te vragen en leg het de jakhals voor.
‘Ga je domme vragen stellen?’ ketst ze terug. ‘Ik weet tot in elke vezel van mijn lijf wat voor dier ik ben!’
Ze laat me jongen zien en daaruit concludeer ik dat ze op dit moment een stel ‘pubers’ te verzorgen heeft en ik ga ervan uit (terecht of niet) dat ik met een vrouwtje praat.
Dan vertel ik haar dat ik kortgeleden hoorde dat iemand een jaar een jonge jakhals als huisdier had.
Ze reageert met afgrijzen: ‘Mijn god, daar is een jakhals niet voor bedoeld!’
Ik zeg dat het om een dierentuindier ging en de maag van de jakhals draait meteen om.
‘Véél te weinig ruimte!’ zegt ze. ‘Wij rennen. Maken afstanden. Hebben ruimte nodig.’
Ik ga even door met mijn ‘kennis’ van de jakhals en zeg dat deze jakhals zich sterk aan één persoon hechtte.
‘Ja, natuurlijk! Die is een voorbeeldfunctie tot in de volwassenheid!’
Ze vertelt graag in de zon te liggen.
‘Jagen is een noodzaak om te overleven. Liggen, genieten, er gewoon ‘zijn’ is het beste. Honger is een prikkel om op te staan.’
Ze vertelt wel te genieten van het rennen en ze zegt ook dat ze dat erg goed kan.
Ik weet niet meer goed wat te vragen en zeg dat ook.
‘Dan ga ik weer lekker in de zon liggen,’ hoor ik. ‘Heb jij geen zon?’
Ik laat de jakhals de binnenkant van ons schip zien en ze vindt het erg veel spullen. Als we bij onze huisdieren komen, hoor ik: ‘Loopt je eten daar rond?’
Ik geef beelden van wat huisdieren voor ons betekenen maar ze luistert niet goed. Het is allemaal veel te klein voor haar.
‘Ik zou door de muren vliegen!’ Ze geeft me het beeld van een hard heen en weer rennende jakhals in ons schip.
‘Ik zou niet met je willen ruilen! Ik ga lekker in de zon liggen!’
We wisselen nog even uit dat ik me niet goed zou vermaken op de Afrikaanse vlakte.
De jakhals roept me na: ‘Succes met al je spullen! Ik ben blij dat ik het zo niet hoef!’