Als ik het hok van Maria opendoe en ze eruit loopt, zie ik een ei liggen. Wauw! Daar had ik geen moment aan gedacht. Maria draait vandaag de dag mee zoals die hier loopt. De gewone huishoudelijke dingen, de gesprekken die ik met mens en dier via de telefoon heb. Tussendoor loop ik steeds met het fototoestel omdat het zo’n leuk gezicht is allemaal: kip op bank, kip bij ara, kip bij cavia, kip bij oven, kip drinkend uit de waterbak van hond en katten. Het is echt genieten zo’n kipje in huis.
Het is zo'n leuk diertje dat de mensen bij wie ze vandaan komt haar vast missen, dus ik geef haar netjes op bij Amivedi. Wat ik via de diercommunicatie vermoed, is dat ze onder een hek is doorgekropen en aan de wandel is gegaan. Maar ik vertrouw de info niet helemaal. Maria heeft naar mijn idee nog teveel indrukken te verwerken om echt te communiceren. Eerst maar even acclimatiseren hier.
Als de dochters thuiskomen, zit Maria er op haar kistje bij de bank gezellig bij. Na het eten wordt ze onrustig en kijkt steeds omhoog. ‘Volgens mij moet ze naar bed toe,’ zeg ik, wat een lachsalvo oplevert bij de meiden. Maar het klopt wel. We zetten Maria in haar kooi, dekken het af met een doek zodat ze rust heeft en we horen haar de hele avond niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten