De landschildpad

Deze schildpad geeft meteen rust en wijsheid door. Een soort ‘belegen’ gevoel, een ‘mij maak je niet gek’-houding.
Ik zeg hem dat hij niet verbaasd lijkt mij te treffen.
‘Er is veel informatie in deze regionen,’ vertelt hij rustig.
Hij vertelt dat hij hier soms verblijft en zich daarna terugtrekt in zijn lichaam.
‘Letterlijk in je schild,’ merk ik op.
‘Ja, in mezelf.’
Ik vraag hem wat hij zoal doet als hij zich in de regionen bevindt waarin we elkaar nu treffen.
‘Nu ontmoet ik jou,’ antwoordt hij. ‘Anders ‘wandel’ ik hier. Als ik stillig dan ben ik hier. Niet als ik beweeg.’
Ik haak even in op zijn lichamelijke beweeglijkheid. De mensen die deze foto stuurden, vertelden dat de schildpadden gaan blazen als je dicht in de buurt komt.
‘Wij kunnen niet wegrennen. We moeten ons op een andere manier duidelijk maken. Mijn lijf en een stukje eromheen is mijn terrein.’
Ik opper dat mensen hem misschien wel willen aaien.
‘Als ze aan me komen, bijt ik,’ klinkt het stellig. ‘Mensen zijn dwingend. Laten niet vrij. Ze priemen hun energie in je. Ik ben gesteld op mijn eigen energie.’
Ik denk aan zijn enorme schild en hoor: ‘Er liggen eeuwen in opgeslagen.’
Ik vraag me af of ik het goed verstaan heb.
‘Ik hou het vast in mijn schild zodat het niet verloren gaat,’ voegt hij eraan toe.
‘Je bent een soort archief of zo …’
‘Veel dieren rennen of lopen rond zonder het verleden. Zij zijn vrij. Wij dragen het verleden.’
‘Is dat een last?’ vraag ik.
‘Dat is rijkdom.’
Mijn gedachten schieten even naar de uil die ik een keer sprak en die een functie lijkt te hebben voor veel dieren om hem heen. In een beeld laat de schildpad zien dat dit voor het moment is.
‘Wij dragen de aardse groei in ons mee. Waar andere dieren zijn uitgestorven, zijn wij blijven bestaan. Eeuwenlang. Wij bewaren, houden vast, maar verouderen niet. Wij staan (kijken) open de wereld in.’
Ik moet hier even over nadenken en denk aan de Griekse landschildpad die ik in mei sprak. Hij vertelde dat wat in hun schild zit, geheim is. Hij had het over reizen door eeuwen.
‘Het is bijna niet te bevatten,’ beken ik.
‘Ik heb geprobeerd begrijpelijk te zijn,’ zegt hij geduldig. ‘Je moet door heden, verleden en toekomst kunnen reizen. Als je dat niet kunt, begrijp je het niet. Alles is een geheel. Er is niet één van de drie. Het is een drie-eenheid.’
De schildpad heeft door dat ik over zijn informatie moet nadenken.
‘Je mag terugkomen,’ zegt hij.

Het contact met de Griekse landschildpad is hier te lezen: http://pratenmetvrijedieren.blogspot.com/2009/05/de-schildpad.html