Het 'IJsselkonijn' (2)

Vanochtend troffen de hond en ik het IJsselkonijn. Dood.
Ik was er een beetje beduusd van. Eergisteren hadden we hem nog hard zien rennen en moest de hond toegeven dat hij hem bij lange na niet kon bijhouden.
Thuisgekomen maak ik contact met hem en hij laat zien dat hij hard rende en ineens was het boem! afgelopen. Kennelijk een hartstilstand. Hij is er zelf ook verbaasd over.
Volgens hem is het niet zo heel lang geleden gebeurd: ‘Als je gevoeld had, had je nog wat warmte gevoeld.’
‘Wat moet er met je lichaam?’ vraag ik.
‘Leg het maar in de bosjes.’ Hij geeft door dat hij er niet voor gekozen zou hebben om zo open en bloot te eindigen.
Ik vraag me af waaraan konijnen sterven en of een hartstilstand wel kan.
‘Je rent met de klok mee,’ legt hij uit, ‘En staat die stil, dan staat ie stil.’
En dan: ‘Ik ga nog niet meteen. Ik ga eerst nog afscheid nemen van de omgeving. Ik heb hier met veel plezier geleefd.’
Ik grinnik dat hij inderdaad een turbokonijn was die door het leven racete.
‘Ik vond het heerlijk om hard te rennen. Je hebt zelf gezien hoe hard het ging!’ vertelt hij trots.
‘Toen ik bij je lichaam stond had ik niet het gevoel alleen te zijn,’ zeg ik, ‘En het kostte me ook moeite om weg te gaan.’
‘Ik was er ook nog.’
We spreken af dat hij nog wat rondkijkt op het veld, dat ik nog wat dingen ga doen en dan zijn lichaam ga verbergen.
‘Dan zal ik gaan,’ vertelt het konijn.
Ik vraag of hij zich daar aan mij kenbaar kan maken en ik hoor: ‘Ik zal je voorhoofd beroeren.’
Even later ga ik naar het dode lichaam toe. Het was een prachtig konijn! Zwaar ook. Ik zoek een plek in de bosjes waar ik hem neerleg en bedek hem met takken en bladeren.
En dan sta ik te wachten of ik wat voel. Hét bewijs … wat blijf ik soms toch een ongelovige Thomas …
Ik voel alleen wind en de regen komt ook weer terug. Net als ik weg wil gaan, hoor ik ter hoogte van mijn voorhoofd: ‘Ik kom terug.’

Voor het eerste contact met het 'IJsselkonijn', zie: http://pratenmetvrijedieren.blogspot.com/2009/10/het-ijsselkonijn.html


Amerikaanse dierentolk Penelope Smith schrijft in een van haar boeken over een konijn dat net aangereden was door een auto. Zij maakt er altijd gewoonte van om te informeren bij een overleden dier of hij de overgang goed heeft kunnen maken. Dit konijn vertelde dat hij er ontzettend op kickt om vlak voor auto’s weg te schieten. Dit was nu al de vierde keer dat het mis ging, zei hij olijk. Penelope Smith heeft het dier gevraagd een andere hobby te kiezen want mensen schrikken erg als ze een konijn aanrijden!