Wanneer ik contact maak met de bizon hoor ik niks terug. Ik wacht rustig en heb ineens door dat de bizon mij aan het opnemen is. Hij kijkt me belangstellend aan.‘Waarom wil je dingen van me weten?’ vraagt hij.
Ik leg uit dat ik het zelf heel interessant vind om op deze manier dingen van dieren te weten te komen en zeg dat ik het op deze blog schrijf voor andere mensen.
‘Wat doen mensen ermee? En wat doe jij ermee?’ vraagt hij.
‘Wat anderen ermee doen weet ik niet. De een zal het leuke verhalen vinden, de ander zal het niet geloven,’ antwoord ik.
Dat laatste is dom, vindt de bizon. Hij vraagt wat ik met de informatie doe.
Ik vertel hem dat ik luchtiger leef nu ik weet hoe vrije dieren met hun leven omgaan, dat ik meer lach en meer de humor van dingen inzie. Dat ik zie hoe wij mensen vaak vast zitten en dingen belangrijk maken die misschien niet belangrijk zijn.
‘Wat vind je belangrijk?’ vraagt hij.
‘Nou, in het hier en nu leven, zoals vrije dieren doen,’ antwoord ik. Ik ben me terdege bewust van zijn ondervraging maar vind dat hij recht op antwoorden heeft. Normaal gesproken ben ik degene die vragen stel, nu zijn de rollen omgekeerd.
‘En geen zorgen maken. Genieten,’ vervolg ik.
Hij kijkt me lange tijd aan en zegt dan: ‘Jij kunt ineens heel hard en ontwapenend lachen. Alsof dingen van je afvallen. Ga maar door met mensen over ons vertellen. Ze kunnen ervan leren.’
Het is even stil en dan hoor ik: ‘Ik vind het zelf ook wel komisch dat je dit doet. Mensen houden vaak dingen voor zichzelf. Het is goed om ermee naar buiten te komen. Horizonverbredend.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten