De geelwangschildpad (deel 4)

‘Voeg je maar naar wat er op dat moment is,’ zei schildpad Yeng in het eerste gesprek. Toen ik zei dat dat voor mij niet makkelijk is, was het antwoord dat ik maar moest trainen. Heb ik dus niet gedaan, want iedere keer als het te koud is voor Yeng om te zonnen vind ik hem heel zielig. Zo zielig dat ik weer contact met hem opneem. ‘Wat kom je toch vaak!’ ‘Nou, dat valt toch wel mee,’ sputter ik. ‘Heb je er last van?’ Ja, wel een beetje dus. ‘Maar je stelt de lijn zelf open,’ merk ik ad rem op. ‘Dat is nieuwsgierigheid.’ Ik leg hem uit dat ik hem eigenlijk heel zielig vind zo, in dit water. ‘Ik ben er toch nog?’ In een flits sluiten we kort wat het verschil is tussen hem en mij: hij maakt zich geen zorgen om wat komen gaat, terwijl ik al denk over nog koudere dagen en de winter. ‘Het is zoals het is,’ vindt Yeng. ‘Ik zoek de zon en zal altijd zoeken naar de meest comfortabele plek.’ ‘Ja, maar… de kou…’, hou ik hem voor. ‘Dat is geen doodsgevecht, maar een wegglijden.’ Ik blijf er zorgelijk onder en wordt door hem geïrriteerd op m’n vingers getikt: ‘Hou toch es op! Ik red me. En niet, dan niet.’ Ik vraag of hij binnen opgevangen zou willen worden, maar opvang door ons is voor hem geen garantie dat het goed gaat. Hij lijkt het liever zelf te doen in de vrijheid, dan afhankelijk te zijn in gevangenschap. ‘Je kunt ook de zonnige dagen tellen,’ vindt Yeng. ‘En dat fijn vinden voor mij. Leven is niet iets dat koste wat kost gedaan moet worden. Als het leven voor mij minder goed wordt, is er meer bewustzijnsvernauwing.’ Het is duidelijk dat hij er daardoor minder last van heeft. Het lijkt een natuurlijke staat van hem: met zon, in de comfortabele stand, optimaal genieten met alle zintuigen open en als het slechter gaat een bewustzijnsvernauwing waardoor het allemaal minder erg is. ‘Als jij nou eens ophoudt met je zorgen maken,’ adviseert Yeng. ‘Wees nou maar blij voor mij als ik lekker lig. Je vindt het toch leuk dat ik er ben?’ Ja, ik vind het leuk dat hij er is. Laat ik inderdaad maar ophouden met me zorgen maken en volstaan met naar hem kijken.