Het wrattenzwijn vraagt waar ik mee bezig ben, dat ik op deze manier contact zoek. Ik heb dat wel meer dieren moeten uitleggen, maar dit dier blijft me maar observeren.‘Je ziet het als een spel,’ is zijn conclusie.
‘Nou, spel… wat versta je onder spel? Ja, ik vind het erg leuk om op deze manier contact te hebben met dieren over de hele wereld. Is dat spel? Ik ben er wel serieus in, maar heb er ook veel plezier in.’
‘Je huppelt er doorheen,’ bromt het wrattenzwijn. Hij denkt na en ik denk ook na of dat erg is of niet.
‘Ik ben een boek aan het schrijven zodat meer mensen weten dat dit soort contact kan. Misschien gaan zij het ook wel doen.’
‘Ik leef in het hier en nu.’ Met de nadruk op hier.
‘Ik wil het delen om zo meer begrip voor elkaar te krijgen,’ leg ik hem uit. ‘Wij mensen kunnen onze krachten namelijk ook destructief inzetten, maar als er meer begrip is voor dieren wordt dat vast minder.’ Ik weet dat diverse mensen door deze blogverhalen anders naar dieren zijn gaan kijken.
‘Mensen zitten overal. Wrattenzwijnen niet,’ zegt het wrattenzwijn.
‘Bij ons zitten wrattenzwijnen in dierentuinen.’ Het dier schrikt van het beeld dat ik geef van dierentuinen. Ik wil verder babbelen, maar hij is bezig versterking te sturen naar de dierentuinbroeders en -zusters. Hij vindt het maar niks!
Ik probeer meer informatie uit het dier te krijgen, wil graag weten hoe hij leeft, wat hij doormaakt op een dag. Maar hij is niet informatief. Hij lijkt hard te kunnen rennen en ook plezier te hebben in een drafje. Hij kan ook voedsel in de grond zoeken waardoor er grond omgewoeld wordt. Ik begrijp van hem dat er niet veel grote gravers zijn en dat de grond losmaken weer goed is voor andere levensvormen. Ook lijkt het bij hem meer om de geur dan om het zicht te gaan.
Maar nogmaals: erg informatief over zichzelf is dit dier niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten