Na het verhaal van de merel zet ik maar voorzichtig in.
Maar de vinken laten meteen weten wel dankbaar te zijn.
Ze komen veel kwetsbaarder over dan de merel. Net of ze dichter bij de dood staan. Of het een snellere, kortere weg is.
Ze laten weten dat het met dit weer moeilijker voor hen is om voedsel te vinden.
Ik vertel dat ze niet helemaal op me moeten rekenen want het kan zo zijn dat ik het es vergeet.
‘Denk er maar aan dat er een netje hangt,’ hoor ik. Met andere woorden: doe je best maar.
Deze vinkjes komen bij mij veel vluchtiger, veel hipseriger over dan de merel.
Ik zal mijn best doen en voor de netjes zorgen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten