De informatie die ik bij deze foto krijg, is dat dit een witte leeuw is die niet in de natuur zou kunnen overleven. Daarom wordt hij opgevangen door mensen.
Als ik contact maak, merk ik ongeïnteresseerdheid bij hem. Hij is een attractie, zegt hij en hij wordt ongegeneerd bekeken. Hij vindt dat niet bij hem passen. Zo close met mensen is niet zijn bedoeling.
Bij deze leeuw is heel duidelijk te voelen dat zijn natuur anders bedoeld is. Nu moet hij een heleboel stappen terug doen. Het is alsof hij in een doosje gestopt is. Hij vindt dat hij geen kans heeft gehad in de natuur en verveelt zich.
‘Maar mensen willen je helpen,’ verdedig ik ‘mijn soort’.
Hij vindt het geen leven en vindt het teveel beheersdrift van mensen. Ik krijg het er benauwd van. Hij voelt hetzelfde als leeuwen in een dierentuin: ze kunnen hun capaciteiten absoluut niet kwijt.
‘Kan ik wat voor je doen?’ vraag ik hem.
‘Zeg de mensen dat ze zich niet zo moeten bemoeien.’ Het is duidelijk dat deze leeuw liever zijn eigen ontwikkelingslijn had gevolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten