De vrije kater

Ik denk dat we allemaal in ons leven wel eens een ontmoeting hebben gehad met iemand waarvan we onder de indruk zijn.
Of misschien is er iemand uit de geschiedenis die een voorbeeld voor je is. Ghandi, Martin Luther King, noem maar op.
Zoals je ‘grote geesten’ onder de mensen hebt, zie je dat ook bij dieren.
Vorige week mocht ik er weer één ontmoeten via mijn werk als dierentolk.
Het ging om een kater die jarenlang de schrik van de buurt was. Hij had geen huis waarin hij woonde en heet dan zwerfkat of wilde kat.
Deze gezonde kerel is door heel wat mensen bij hun huizen vandaan geschopt als hij de vrouwtjes weer eens thuis bezocht.
Tot hij ervoor koos om zijn intrek in een huis te nemen. Hij vertelde dat hij met uiterste zorg het huis en de bewoonster heeft uitgekozen en zich gesetteld heeft.
Zo’n drie jaar geleden bracht hij ineens een kleine zwarte pers mee die moord en brand schreeuwde bij de achterdeur. Ze bleek uitgehongerd en kwam vanaf die dag elke dag eten waarna ze weer verdween. Totdat ze een paar weken later vier jongen onder het bed verstopte. Zelf nam ze ook haar intrek in het huis maar is tot op de dag van vandaag schuw.
Tijdens het gesprek waarin ik tolkte tussen de vrouw waar hij bij ingetrokken is en hem, had ik de neiging de kater met ‘u’ aan te spreken. De hele tijd had ik een koninklijk gevoel, waardig en gracieus.
De vrouw herkende dat meteen en vindt hen ook een koninklijk paar.
Ik vertelde haar dat ik ook met vrije dieren praat. Zij antwoordde dat ze in deze twee katten de vrije dieren herkent die ze zijn en ze daarin kan laten. Dat was ook de reden dat de kater háár heeft uitgekozen.
De kater liet mij de hele tijd het huis zien met een open deur.
‘Nou, ik heb echt de deur wel dicht, hoor,’ lachte de vrouw. Maar voor de kater voelt het als een in- en uitgaand huis. Hij is vrij.
Op dit moment laat zijn lichaam het afweten. Dat was ook de reden dat ik ingeschakeld werd. Deze kater had niet door dat het er zo ernstig voor staat.
Na een intens verdrietig gevoel heeft hij zich kunnen neerleggen bij zijn naderende eind. Op het eind van het gesprek lag hij languit aan de voeten van de vrouw, terwijl hij normaal gesproken op die tijd buiten zou zijn.
Ik denk regelmatig aan deze kater. Ik hoop dat hij rustig zelf kan sterven, zonder ingrijpen van de dierenarts. Als hij het niet meer aankan, zal hij het de vrouw laten weten.
Als deze kater gaat, gaat er een grootheid.
Is dat niet bijzonder? Wat speelt er zich toch allemaal af tussen hemel en aarde dat deze twee katten, die zo koninklijk zijn, ervoor kozen om in deze vorm dit soort leven te leiden?